woensdag 19 november 2014

Op bezoek bij de redactie van PAUW

Achteraf bloggen over wie er te gast had kunnen zijn bij PAUW is natuurlijk best makkelijk. We doen ons uiterste best om mediagenieke vrouwen als alternatief op de blog te zetten, want alleen een bepaalde expertise is natuurlijk niet genoeg om op tv te kunnen verschijnen. Om meer inzicht te krijgen in het keuzeproces van de gasten en de samenstelling van het programma, ging ik, Charlot (initiatiefnemer Pauw&Vrouw), een dagje op bezoek bij de redactie van PAUW op het Westergasterrein in Amsterdam.

Hoe gaat de redactie te werk?
De dag begint bij PAUW met een redactievergadering. Alle redacteuren hebben het nieuws gescand en gefilterd om het nieuws van de dag zo snel mogelijk op tafel te krijgen. Na een korte evaluatie van de uitzending van gisteren komt de uitzending van vanavond aan bod. Er moeten uiteraard keuzes gemaakt worden; wat doet de concurrent? Wie is al aan het woord geweest op tv over dit onderwerp en wie komt er uberhaupt wel eens met zijn of haar hoofd op tv?
Sommige gasten en onderwerpen staan al langer vast. Er hangt een groot whiteboard waar de bevestigde gasten voor volgende uitzendingen al opgeschreven zijn.

Maar dat geldt natuurlijk niet voor alle gasten. Er is volop nieuws en daarvoor moeten de juiste personen aan tafel zitten. Na een aantal suggesties tijdens de eerste redactiebrainstorm wordt er druk gebeld. Hier en daar wordt bot gevangen, maar er worden ook nieuwe suggesties gedaan. Dus een onderwerp kan tijdens de redactievergadering de hemel in geprezen worden, maar uiteindelijk de tafel van die avond niet halen.

Hoe dan ook, het gaat supersnel. Het lijkt wel of alle mensen die ze aan tafel willen hebben automatisch met nummer, naam en toenaam in de smartphones staan. Op deze manier wordt natuurlijk makkelijk in het bestaande netwerk gezocht. Met wie hebben we al contact over dit onderwerp? Wie is al eens langs geweest of heeft er over geschreven? Een gast moet niet alleen expert zijn, of onderdeel van het onderwerp, maar hij of zij moet natuurlijk ook mediageniek zijn, en met zijn of haar hoofd op televisie willen.

De redactie doet echt wel haar best om een balans te maken in het aantal mannen en vrouwen in de uitzending, zo heb ik gehoord. Maar het lijkt allemaal niet zo simpel ...
De gasten worden gezocht op basis van betrokkenheid. Eerst wordt gezocht naar een direct betrokken persoon; een vader of moeder, een getuige of slachtoffer. Als die niet wil of kan wordt gezocht naar de betrokken advocaat, naar de burgemeester van de gemeente of naar een andere indirecte betrokkene. Zo wordt in steeds bredere kringen naar de juiste gast gezocht. Pas als die allemaal niet kunnen of willen, wordt er naar experts en deskundigen gezocht. De keuze tussen een man of een vrouw heb je dus pas in die laatste kring, dus je kunt ook daar pas kritisch zijn op het aantal mannen of vrouwen in een uitzending.

Maar dat is ook wat Pauw&Vrouw tot nu toe heeft gedaan. Alleen degenen die echt vervangen konden worden, zijn vervangen. De redactie van PAUW staat ook zeker open voor vrouwelijke alternatieven en blijft deze blog in de gaten houden. We gaan dus ook gewoon door met Pauw&Vrouw, want er zijn echt nog wel wat kritische noten te ontdekken. Zo waren er tot nu toe 13 mannelijke schrijvers te gast bij PAUW, en 5 vrouwelijke. Dat is als je het mij vraagt een beetje een scheve verhouding.

Waar ligt het aan?
Wist je trouwens dat het merendeel van de redactie vrouw is? Juist degenen die constant aan het bellen waren voor gasten waren vrouwen. Het ligt dus zeker niet aan de samenstelling van de redactie dat er weinig vrouwen in PAUW zitten.
Waar ligt het dan wel aan? Als je al in die ‘derde kring’ van gasten aan het zoeken bent, zou je dus de keuze moeten hebben tussen mannen en vrouwen. Maar helaas, de redactie stuit toch echt op reacties als ‘ik heb geen oppas voor mijn kinderen’ en ‘oh maar dat kan ik helemaal niet, vraag die en die maar’. Hoewel dit natuurlijk geen volledig excuus is voor de slechte representatie van vrouwen in PAUW, lijkt het wel realiteit te zijn.

Kritisch blijven
Kortom, na mijn bezoek aan de redactie ben ik ervan overtuigd dat de redactie haar best doet een goede balans te houden tussen de hoeveelheid mannen en vrouwen in PAUW. Desalniettemin is het belangrijk om kritisch te blijven en gaat Pauw&Vrouw gewoon door. Want uiteindelijk is deze blog een prima naslagwerk voor als er een keer naar een ander gezicht wordt gezocht om te praten over een bepaald onderwerp. En een beetje kritiek vanuit een andere invalshoek is nooit weg!











vrijdag 14 november 2014

Amerika Amerika

De VS is een groot land en er gebeurt veel. Als er iets besproken moet worden is Tom Kleijn vaak te gast. Hij is inmiddels al vier keer langs geweest. Hij praatte over de dreiging van IS(IS), over de bombardementen van de VS op Irak en hoe Nederland zich hierin moet gedragen, over de ebolapaniek in de VS, de verkiezingen die nu bezig zijn en over het relletje rondom het misbruikschandaal van Bill Cosby. Tom Kleijn heeft werkelijk overal verstand van. Wat Peter Vandermeersch is voor DWDD, is Tom Kleijn voor PAUW. Kleijn heeft dan ook verschillende reportages over Irak en Afghanistan gemaakt en heeft jaren ervaring als correspondent. Hij weet echt wel waar hij het over heeft ;-)

In de allereerste blog van Pauw&Vrouw droegen we Ruth Oldenziel al aan als alternatief voor Amerika-gerelateerde onderwerpen, en de experts in het debat over terreurdreiging en jihadisme waren Angelien Eijsink, Hanke Buijns-Slot en Amy-Jane Gielen.


Albertine Bloemendal - via Trouw
En we gooien er gewoon nog eentje bij! Albertine Bloemendal is amerikadeskundige en freelance journalist. Zij behaalde haar mastertitel Amerikanistiek aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en is nu aan het promoveren. In 2009 won ze de Theodore Roosevelt American History Award voor haar masterthesis over de invloed van Abraham Kuyper in de politiek van de Verenigde Staten. Trouw schreef daar in 2009 een artikel over.





dinsdag 11 november 2014

Economie en de bankensector

Ewald Engelen is financieel geograaf en schreef een boek; de Schaduwelite. In dit boek beschrijft Engelen hoe de bankensector de buitenwereld constant voor de gek gehouden heeft. Met dreigementen, lobbyen en chantage heeft 'de schaduwelite' ervoor gezorgd dat de beperkingen van de bankensector na de crisis werden gestopt of afgezwakt. Stevige kost. Bij PAUW gingen Engelen en Nout Wellink, ten tijde van het 'gedoe' directeur van de Nederlandsche Bank, in debat.

Niet onterecht dus dat Engelen aan tafel zat, hij schreef immers het boek! Maar hij schreef dit boek vanuit een bepaalde expertise, en wie hebben die expertise nog meer? Hier volgen drie dames die best hadden mee kunnen praten in dit gesprek.

Henriëtte Maassen van den Brink is hoogleraar Onderwijs en Arbeidseconomie aan de Universiteit
Henriëtte Maassen - via maastrichtuniversity.nl
van Amsterdam. Zij was onder andere ook programmadirecteur van SCHOLAR, een onderzoeksinstituut in scholing, arbeidsmarkt en ecnomische ontwikkeling. Ze is ook gastprofessor geweest aan verschillende universiteiten in de VS. Haar onderzoeksinteresse ligt bij onderwijs, arbeid en gezondheidseconomie. Ook schreef ze columns voor verschillende dagbladen.


Irene van Staveren - via iss.nl
Irene van Staveren is professor in Ontwikkelingseconomie aan de Erasmus Universiteit. Ze schreef onder meer het Handbook of Economics and Ethics  en Beyond Social Capital  en werkte mee aan het boek The Financial Crisis and Developing Countries. Daarnaast is ze lid van de denktank Sustainable Finance Lab en is ze redactielid van verschillende economische vakbladen. Ze schreef ook deze column over de bankensector tijdens de economische crisis.
publiceerde ook de boeken


Franka Rolvink Couzy - via dagvoorzitterspreker.nl
Franka Rolvink Couzy staat aan het hoofd van de redactie van het Financieele Dagblad. In deze (bron).
functie stuurt ze 20 redacteuren aan. In 2004 won ze de City Group Award voor journalistiek met haar onderzoek naar Aegon, PCM en de vier grote accountantskantoren. Haar verslaglegging focuste zich vooral op grote overnames, corporate governance beleid en het beloningsbeleid bij grote bedrijven




maandag 10 november 2014

Tussenstand #2

Er is weer een maand voorbij sinds de vorige balans opgemaakt werd, dus tijd voor een nieuwe! Pauw&Vrouw blijft constant zoeken naar vrouwelijke alternatieven voor de mannelijke gasten van PAUW. 


  • In totaal zijn er 297 mensen aan het woord geweest, inclusief alle dubbelen
  • Hiervan waren 213 mensen man (71,7%)
  • Hiervan waren 84 mensen vrouw (28,3%)
  • 29 mannen waren vervangbaar. Als je die ook echt zou vervangen door vrouwen zou je 38% vrouwen aan tafel hebben.
  • Tot nu toe heeft Pauw&Vrouw 18 mannen echt vervangen door vrouwen. Zouden die bij PAUW aan tafel gezeten hebben, dan had je 34,3% vrouwen gehad.

Vergeleken met de vorige balans zijn er dus 4% meer vrouwen te gast geweest bij PAUW. Hadden de vrouwelijke alternatieven van Pauw&Vrouw aan tafel gezeten, dan was 34,3% vrouw. We streven naar 45% vrouwen aan tafel en als alternatief, dus we gaan vrolijk verder!


dinsdag 4 november 2014

Verstand van muziek; het vervolg

Het lijkt wel of er in Nederland maar één persoon is die over muziek kan praten; Ad Visser. Hij presenteerde vroeger Toppop en heeft talloze interviews gevoerd met muzikanten uit binnen- en buitenland. Zodra er in PAUW over een artiest gepraat moet worden, staat Ad Visser paraat met zijn expertise. Eerst bij David Bowie, toen vergezeld door Peter Buwalda en Martin Buitenhuis, en nu bij het nieuwe album van Neil Young, samen met zanger Tim Knol. Voor de David Bowie-aflevering leverden we eerder al een alternatief aan, namelijk Wende Sneijders, en nu is het de beurt aan andere vrouwelijke muziekkenners.

De muziekjournalistiek lijkt een mannenwereldje te zijn. Gelukkig zijn er wel wat vrouwen te vinden. Geen specifieke Neil Young fans, maar wel vrouwen die veel hebben betekend, of nog steeds betekenen, in de muziekjournalistiek. We stellen ze graag aan je voor!

Britt Stubbe (rechts) - via Boekblad.nl
Britt Stubbe was jarenlang werkzaam als popjournalist, en heeft dit nu breder getrokken naar cultuurjournalistiek. Ze studeerde aan de Utrechtse School voor Journalistiek, en belandde na haar afstuderen als freelancer op de arbeidsmarkt. Dit beviel prima, maar toen ze benaderd werd om mee te schrijven aan het muziekblad Samsonic, dat door vrouwen gemaakt wordt, is ze steeds meer popjournliste geworden. Als popjournalist schreef ze liever geen recensies, maar verhalen over de drijfveren van de artiesten. Waarom zing je dit? Wat heeft deze gebeurtenis voor impact gehad op jouw muziek?


Suzanne de Goeij - via Linkedin


Het blad Samsonic heeft meer vrouwelijke popjournalisten voortgebracht. Suzanne de Goeij was hoofdredacteur van Samsonic, nadat ze eerder als redacteur en chef redactie bij Update Magazine aan de slag was. Nu Samsonic niet meer bestaat werkt Suzanne als freelance bladenmaker. Ook was de hoofdredacteur van de CosmoGIRL! en was ze chef redactie bij Cosmopolitan.


Elly de Waard - via kb.nl



Elly de Waard is de oude rot in dit rijtje. Zij schreef in 1968 haar eerste lange artikel over de cultband The Fugs voor Vrij Nederland, en vestigde daarmee haar naam in de popjournalistiek. Ze schreef nog meer voor Vrij Nederland, namelijk over concerten van Lou Reed, Janis Joplin en David Bowie. 15 jaar lang schreef zij als popcriticus voor Vrij Nederland, Volkskrant en Het Vrije Volk. Bekijk vooral haar website, waar een aantal stukken geplaatst zijn. Ze zijn lang, maar heel interessant om te lezen. Elly is ook dichteres, en publiceerde onder andere de bundel Afstand. Tenslotte was Elly actief in de literaire vrouwenbeweging. Samen met onder andere Anja Meulenbelt richtte ze de Anna Bijns Stichting op, die tweejaarlijks de Anna Bijns Prijs toekent aan een vrouwelijke auteur.

Dus, zo zie je maar. Ad Visser is niet de enige in dit land die over muziek kan praten.

Ken jij nog meer vrouwelijke muziekfanaten? Of heb je andere tips? Laat het ons weten in de comments of via Facebook of Twitter. Je hulp wordt erg op prijs gesteld!



maandag 3 november 2014

Journalisten in oorlogsgebieden

Er gebeurt een hoop in de wereld, en het is niet altijd even leuk. Denk bijvoorbeeld aan de bombardementen in Irak, en de vraag of er nou wel of niet op Syrië gebombardeerd moet worden. De Tweede Kamer debatteert en dan ook lustig op los.
Regelmatig is er een deskundige te gast bij PAUW om deze debatten van commentaar te voorzien. Denk hierbij aan Arnold Karskens, doorgewinterde oorlogsjournalist en verslaggever, en Tom Kleijn, Amerikadeskundige die prachtige reportages maakte over de oorlogen in Irak en Afghanistan. En dan heb je natuurlijk nog Jan Eikelboom en Hans Jaap Melissen. Stuk voor stuk professionals met verstand van zaken.


http://www.lemniscaat.nl/image.php?src=/images/personen/righton.jpg&width=200&no-image=/images/no-portrait-Lemniscaat%20NL.jpg
Nathalie Righton - via Lemniscaat.nl
Is het dan een mannenberoep? Nee. Journaliste Natalie Righton heeft drie jaar vanuit Afghanistan verslag gedaan voor de Volkskrant en is ook al meerdere keren te gast geweest bij Pauw&Witteman en ook al twee keer bij PAUW. Ze schreef ook een boek over haar tijd in Afghanistan, Duizend dagen extreem leven.

Dan is er ook nog Hanneke Chin-A-Fo. Zij begon als buitenlandredacteur en oorlogsverslaggever bij het NRC Handelsblad en deed ook enige tijd verslag vanuit Afghanistan.

Hanneke Chin-A-Fo
Hanneke Chin-A-Fo - via LinkedIn.com

Er zijn natuurlijk meer vrouwelijke correspondenten in het Midden Oosten en de Arabische wereld geweest zoals Rena Netjes en Nicole Le Fever, maar de Arabische wereld is heus niet altijd in oorlog. Er waren genoeg andere gebeurtenissen voor hen om te verslaan. 
Dit is ook een goede gelegenheid om het belang van vrouwelijke oorlogsverslaggevers te onderstrepen. Zoals Kim Barker in 2011 schreef in de New York Times, zijn vrouwelijke verslaggevers in oorlogsgebieden nodig om het verhaal van vrouwen in een oorlog weer te geven. Oorlogsverslaggeving focust zich vaak op politieke en militaire gebeurtenissen, en uiteraard ook op het zeer van de gewone burger. Maar vrouwen komen er vaak het slechtst van af als slachtoffer van verkrachting, gedwongen (kind)huwelijken en slavernij. We hebben er allemaal over gehoord vanuit de berichtgeving over ISIS. Als vrouwelijke journalist heb je in streng-Islamistische landen toegang tot een laag van de bevolking waar een mannelijke journalist geen toegang tot heeft, namelijk de vrouwen. En hun verhaal is minstens zo interessant, pijnlijk en het vertellen waard als dat van alle anderen.

"Without female correspondents in war zones, the experiences of women there may be only a rumor."
(Kim Barker, New York Times)

dinsdag 28 oktober 2014

Euthanasie en ethiek

In België was het een en ander te doen over een moordenaar die al dertig jaar in de gevangenis zit en euthanasie wil plegen. Hij zal nooit meer vrij komen uit de gevangenis, en vroeg daarom euthanasie aan. Ook zegt hij door psychische aandoeningen ondraaglijk te lijden. De rechter in België heeft hem dit toegestaan; hij mag voor 48 uur in een ziekenhuis worden opgenomen en mag daar in het bijzijn van zijn familie sterven. 

Halverwege september was de advocaat van deze Frank van der Bleeken, Jos van der Velp, te gast bij PAUW om hierover te praten. Ook was Damiaan Denys aanwezig. Hij is rechtsfilosoof en psychiater, en gaf toelichting op deze kwestie vanuit zijn rol als expert. Hij is verder nooit in aanraking gekomen met van der Bleeken zelf. 
Denys werkt in Amsterdam en is al eerder te gast geweest in programma's als De Wereld Draait Door en Pauw&Witteman. Hij heeft ook een college gegeven voor de Universiteit van Nederland.

De discussie in het programma ging over ethiek. Komt deze Frank er niet te gemakkelijk vanaf door euthanasie te plegen? Hij heeft immers iemand verkracht en vermoord. Ontloopt hij zijn straf hiermee? Of is het eigenlijk gewoon de doodstraf?

Anne Ruth Mackor, rechtsfilosoof en ethicus, doceert aan de Rijksuniversiteit van
Anne Ruth Mackor - via rug.nl
Groningen had misschien wel beter commentaar kunnen geven op deze zaak dan Denys, die naast filosoof vooral psychiater is. Anne Ruth Mackor schreef onder andere haar oratie over de grenzen van professionele autonomie, en ging daarbij in op euthanasie. Ook is zij lid van een van de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie, een commissie die beoordeelt of artsen die euthanasie uitvoeren wel op de juiste manier handelen. Anne Ruth is dus niet alleen goed belegen in ethiek en rechten, maar ook in de specifieke casus; euthanasie.


Wat vind jij? Is dit een goed vrouwelijk alternatief! Praat mee via de comments, Facebook of Twitter! ook tips en opmerkingen zijn van harte welkom.